Michiel van Parreeren is slachtoffer van Schiphol en krijgt ‘s nachts en overdag honderden vliegtuigen op een paar honderd meter hoogte over zijn huis. Hij mocht zijn verhaal doen bij het tv-programma ‘Nederland is vol’ van Jeroen Pauw, maar kreeg daar onvoldoende ruimte. Bij SchipholWatch zijn hele verhaal.
Mij was gevraagd om bij Jeroen Pauw aan een tafel met medestanders mijn verhaal te vertellen. Er zou in verschillende opstellingen, met voor- en tegenstanders, over de steeds maar uitdijende luchthaven worden gesproken.
Zo zouden VVD-minister Mark Harbers en voormalig KLM-piloot Benno Baksteen aanschuiven, maar ook interessante gasten als journalist en schrijver Ties Joosten, Natuur & Milieu-directeur Marjolein Demmers en bewonersvertegenwoordiger Matt Poelmans.
Er was maar weinig tijd voor mijn verhaal, een verhaal waarmee ik vaak op weinig sympathie hoef te rekenen tenzij ik de kans krijg het volledig te vertellen.
Wat had ik dan verwacht?
Mijn verhaal is op het eerste gezicht niet schrijnend, er kwam niet vanuit het niets een nieuwe landingsbaan naast mijn dorp, de vliegroutes zijn niet van het één op het andere moment boven mijn huis geplaatst en ik woon ook niet sinds 1960 in hetzelfde huis, terwijl ik lijdzaam toekeek hoe de overheid elk jaar aanstuurde op meer vliegbewegingen. Schiphol was er al een tijdje en ik ben er zelf gaan wonen, wat had ik dan verwacht?
Mijn vrouw en ik slapen erg slecht, vrijwel alle nachtvluchten vanaf Schiphol stijgen laag en luid op boven ons dorp. Daarover zou ik in de studio enkele vragen beantwoorden zoals: “Waarom ben je daar gaan wonen?” en “slaap je nog wel?”.
Hoewel ik nooit de ambitie heb gehad om in een praatprogramma op tv te verschijnen, wint mijn gevoel van onrecht het van mijn podiumangst.
Ja, ik ben er zelf gaan wonen, maar heb ik dan geen enkel recht op bescherming? Vervallen mensenrechten binnen een cirkel rond Schiphol, zoals het recht op nachtrust en gezondheid? Zouden makelaars in de Randstad niet een waarschuwing op Funda moeten plaatsen voor de vliegherrie? Of wellicht moet – naast het energielabel – ook een geluidslabel verplicht worden?
Goed van vertrouwen
Als burger kun je niet overal verstand van hebben, ben je goed van vertrouwen en ja, ook een beetje naïef. En dan kun je een huis kopen in de buurt van een luchthaven en je afvragen “hoe erg kan het zijn?”
Door het hoge aantal nachtvluchten worden we niet alleen wakker gemaakt, maar ook wakker gehouden. De woordkeuze zal niet bij iedereen goed vallen maar als je nachtenlang achtereen niet slaapt, voelt het als een marteling. Je slaapkamer is geen fijne ruimte meer om naartoe te gaan, je bed is een plek van pure frustratie en wanhoop geworden. Bij iedere vergeefse poging om in slaap te vallen bouwt de stress, vermoeidheid en woede zich weer op.
Ik kreeg dus de kans om deze, in mijn ogen misdadige, nachtvluchten aan te kaarten. Hoe vaak krijgt u de kans om over uw grootste politiek gerelateerde probleem te vertellen terwijl de verantwoordelijk minister moet luisteren en het land zijn reactie zal horen? Dat is groots!
Voor mij zou dit de grootste gebeurtenis van het jaar worden. Ik had hoge verwachtingen van zowel mijzelf als de gesprekken tussen Pauw en de andere gasten.
In de watten gelegd
Ik ben keurig op tijd in de studio, ik ben de eerste en word in de watten gelegd. Wat een lieve mensen werken daar – iedereen is vriendelijk en behulpzaam. Het duurt nog zeker een uur voordat de opnamen beginnen en ik verheug me op het ontmoeten van mensen die zich inzetten voor dezelfde zaak als ik.
Matt Poelmans, Ties Joosten, ze kennen mij waarschijnlijk niet, maar ik volg hun werk al langere tijd met veel plezier. Terwijl ik kennis maak met Matt arriveert de heer Benno Baksteen, de gewezen piloot. Zal deze kerosinelobbyist direct de aanval inzetten? Ik ken alleen zijn columns en hij ruikt waarschijnlijk al vanuit de deuropening dat ik geen Flying Blue Platinum-status heb.
De aanval blijft uit, hoewel hij direct in mijn persoonlijke ruimte komt staan. Hij stelt zich netjes voor en stelt me zelfs wat vragen. Ik leg kort uit waarom ik hier ben en dan volgen enkele beleefdheden, maar hij giet ze in een stuitend sausje.
‘Overlast een mindset’
“Overlast? Het is een mindset! Je kan er ook voor kiezen je er niet teveel aan te storen.” Als ik mijn best doe, hoor ik ook wel begrip voor mijn situatie. Maar het is de manier waarop: “Luister Michiel, ik snap het echt hoor, dat is geen pretje zoals je het beschrijft, maar weet je, als ik jou was zou ik echt verhuizen”.
Verder vertelt hij met veel plezier over zijn kleinkinderen en praten Baksteen en journalist Ties Joosten over koetjes en kalfjes. Ik zou bijna vergeten dat Baksteen bij elk tegengeluid direct in de pen klimt en het tegengeluid regel voor regel ontleedt en afschiet, dat ik mij daar groen en geel aan erger omdat het vaak veel te kort door de bocht is.
Ik had me hem als een boze oude man voorgesteld en had het eerste handgemeen al in de lobby verwacht. Maar hoewel onze ideeën over de toekomst van de luchtvaart niet verder uit elkaar kunnen liggen, lijkt hij het goed te bedoelen. Hij is gewoon hopeloos blijven hangen in een andere tijdsgeest, en in mijn persoonlijke ruimte trouwens.
Verder besluit ik maar te luisteren naar de andere gasten, het zijn allemaal best vriendelijke heren, maar ik zie ze als een acuut gevaar voor de leefbaarheid en het klimaat.
Aanmodderen
Ze vertellen vol overtuiging hoe er oplossingen aankomen want we moeten inderdaad niet aanmodderen met kleine verbeteringen om de overlast terug te dringen. Er komen volledig nieuw ontworpen vliegtuigen aan, in 2035 vliegen we op waterstof naar Kreta.
Geluidsoverlast? Ja, dan moet je denken aan oplossingen als motoren bovenop de vleugels in plaats van eronder. Jeetje, dat ze dit nog niet eerder hebben geprobeerd. Over aanmodderen gesproken.
Eenmaal in de studio stijgt bij mij de spanning. Ik ben best goed in uiteenlopende zaken, maar overtuigend spreken valt daar niet onder. Wat doe ik hier?
Ik ben nog aan het bijkomen van de enorme lijst met feiten die Pauw aan het begin van de uitzending opsomt. De redactie heeft het huiswerk grondig gedaan en eerst krijgen we een praatje over de mooie tijden bij KLM, de jetset.
Tussen Baksteen en Harbers in
Terwijl de kijker thuis een filmpje te zien krijgt, moet ik in de studio snel aan tafel plaatsnemen. De tafelindeling – die met de beloofde medestanders – is kennelijk aangepast. Van het ene op het andere moment zit ik ingeklemd tussen Benno ‘als-ik-jou-was-zou-ik-verhuizen’ Baksteen en de Minister van Infrastructuur & Waterstaat. Ze bijten niet maar om dit mijn medestanders te noemen? Word ik nu geschiphold?
En dan ben ik aan de beurt. De vraag wordt niet letterlijk gesteld maar we draaien er niet omheen, als je een huis in de buurt van Schiphol koopt, weet je toch waar je aan begint?
Ik ben die vragen inmiddels wel gewend, maar ik kan het meestal uitgebreid nuanceren en die tijd is er nu niet. Bij mezelf denk ik “oké, even kort en krachtig Michiel”. Er ontstaat een korte stilte, rechts naast me hoor ik de minister ademen, kalm en in zijn element. Links naast me hoor ik de oud-piloot iets stuitends denken.
Ik ben omringd met mensen die graag praten, voor hun beroep of om hun beroep te verdedigen. Dat laatste is gelukkig iets dat in de luchtvaart nodig is tegenwoordig.
Leefomgeving verdedigen
Ik ben hier om mijn recht op een gezonde leefomgeving te verdedigen. Die druk is groot, want wat zou ik graag eens lekker uitslapen op zondag, me fit voelen tijdens een werkweek en weer eens op de racefiets zitten voor een rondje Ringvaart.
Ik realiseer me plotseling dat er geen enkele aardse combinatie van woorden bestaat die de heren naast mij op andere gedachten zal brengen. “Oh, dit wist ik niet Michiel, wat afgrijselijk. Goed dat je dit hebt gedeeld, ik ga morgen een halvering van Schiphol aankondigen”.
Ik heb in deze studio niets te zoeken en zeker niets te winnen! Ondertussen ben ik blijkbaar al begonnen te praten en komen er woorden en zinnen, maar ik heb geen flauw idee waar ik naartoe wil. Ik ben niet scherp. Dit is niet hoe ik de kijker overtuig! Het was een krappe woningmarkt en we zochten al een tijdje, we kregen na elk bod nul op het rekest en ondertussen groeiden we langzaam uit ons jasje. Wanhopig want we wilden zo graag.
In Hoofddorp, waar we op dat moment woonden, stonden slechts vijf woningen in onze prijsklasse te koop. Nouja te koop. Op het moment dat ze online kwamen, waren ze eigenlijk al verkocht onder voorbehoud.
Geboren en getogen
We moesten ons zoekgebied uitbreiden en de snelheid van bieden opvoeren. Voor ons geen bezwaar, maar we wilden wel in de buurt van familie en vrienden blijven wonen. We zijn allebei in de regio geboren en ons hele leven speelt zich hier af.
Opeens kwam ons droomhuis langs, in een klein rustig dorpje, in een mooie ruime straat met spelende kinderen en leuke tuintjes. Op nog geen vijftien minuten rijden van ons oude huis. Niets wees er op dat de leefbaarheid hier tot 530 keer per dag (!) een minuut lang kan worden verpest door Schiphol.
Tijdens de bezichtiging zagen we in de verte vliegtuigen opstijgen en afbuigen richting Hoofddorp. We hoorden ze, maar we waren niet onder de indruk, dat geluid kenden we wel. De concurrentie was moordend maar ons bod werd geaccepteerd.
Tijdens de wettelijke bedenktijd waren er toch nog wat zorgen over de vliegtuigen, hemelsbreed gezien is de landingsbaan best dichtbij. Op internet zoeken we naar termen als ‘overlast Burgerveen’, maar we vinden niets zorgwekkends.
Eerlijk delen?
Diezelfde avond gaan we terug naar het huis en staan we een tijdje in de straat te luisteren. Nu komen er toch wel snel achter elkaar enkele vliegtuigen over het dorp. Ik kijk in een vliegverkeer-app en zie dat de vliegtuigen na het stijgen soms afbuigen naar ons oude huis en soms richting het nieuwe. Spreiding lijkt ons een logische en eerlijke manier om overlast zoveel mogelijk te verdelen, we gaan verhuizen!
In de studio bij Pauw probeer ik mezelf ondertussen te herpakken en vertel ik dat ik na 30 jaar in Hoofddorp te hebben gewoond wel dacht dat ik wist waar ik aan begon. Ik kende het vliegtuiggeluid en hoorde het dagelijks. Geen woord is gelogen.
In ons oude huis moesten we ‘s avonds in bed de tv wat harder zetten om de laatste vrachtvluchten te overstemmen. Die herrie stopte altijd rond 22:00 uur en ik kan me niet herinneren dat het me ooit echt hinderde. Het hoorde er een beetje bij. We wisten toen echt niet waar we aan begonnen.
Land plat door corona
In de week van de sleuteloverdracht werd het hele land platgelegd door de pandemie. We zijn ons de eerste maanden nauwelijks van enig kwaad bewust hoewel we schrikken van het aantal vrachtvluchten in de avond en de nacht – vooral wat vaker en later dan we in Hoofddorp gewend waren.
Twee rare maar relatief rustige jaren gaan voorbij, met enkele tientallen vliegtuigen per dag is het prima leefbaar.
Het grootste probleem is dan nog dat we niet met de slaapkamerramen open kunnen slapen. Sommige nachten worden abrupt verstoord door één of meerdere vrachtvluchten over het dorp. Dit soort zware vliegtuigen produceert met gemak meer dan 90 decibel aan geluid. Je moet dan schreeuwen om elkaar te verstaan.
Ergens in deze periode zie ik ook voor het eerst hoe mijn dochtertje, van nog geen jaar oud, onrustig draait in haar wieg terwijl een 747 laag over komt. We nemen het voor lief, we woonden eerder langs een drukke weg, je kunt niet alles hebben.
Leven opeens op zijn kop
Vlak voor de herfstvakantie van 2021 worden wereldwijd de meeste reisrestricties opgeheven en komt ons leven op zijn kop te staan. Van het ene op het andere moment vliegen er dagelijks tussen 05:00 en 24:00 uur (dus negentien uur lang) vele honderden toestellen over ons dak waarvan slechts tientallen lijken af te buigen richting Hoofddorp.
‘s Nachts komt elke paar uur wel iets over: groot, laag en luid. China en Singapore Airlines en allerlei maatschappijen met Cargo in de naam. Elke nacht vanaf 05:00 uur barst een polonaise van Transavia-vliegtuigen los richting Griekse eilanden en andere zonbestemmingen.
Hoe dit allemaal voelt? Zet uw wekker vannacht voor de grap eens om het uur. Vanaf 05:00 zet u de wekker elke 10 minuten. Vanaf 06:00 uur elke 2 minuten. Onzin natuurlijk, u hoeft dat niet te proberen want het is krankzinnig.
Na een paar van dit soort nachten zijn we moe, geschrokken en verbaasd. We halen oordopjes, zoeken uit of de ramen wel goed sluiten en slapen met een kussen over ons hoofd in plaats van eronder. We zijn naïef geweest. Er is helemaal geen sprake van spreiding, dit dorp is opgegeven!
Soms een paar uur stil
Heel soms zijn er ook stille dagen. Noordenwind is gegarandeerde stilte, zo leren we. Dan moeten ze in een andere richting opstijgen. En ook niet iedere nacht telt zoveel vluchten, soms is het een paar uur achter elkaar stil. Echter, de dagen waarop je negentien uur lang ononderbroken vliegtuigen hoort, blijken de norm.
Op mooie zomerse dagen eten we binnen met de deur gesloten omdat we elkaar willen verstaan. Wanneer de kleine naar bed gaat, is er geen rust en wanneer het buiten eindelijk een beetje afkoelt zitten we met de deuren toe omdat we de televisie anders niet horen.
We vluchten vaak naar een huisje van familie in Drenthe. We kunnen daar even opladen, maar de vrije dagen gaan er hard doorheen. Thuis in slaap vallen is voor ons lastig, zelfs tijdens zomerse plaknachten slapen we met de ramen en deuren potdicht.
Onze werkdagen, weekends, feestdagen, ze beginnen steeds enkele minuten na 5:00 uur met een Transavia-vlucht naar Kos of Kreta.
Steek in hoofd en hart
Rustig wakker worden is er niet bij, vervelend is dat we met een schok ontwaken. Die schok voel ik ook echt, het voelt als een steek in mijn hoofd en hart tegelijk. In een fractie van een seconde schiet ik van diepe slaap naar volledige alertheid.
Het lukt bijna nooit om daarna nog in slaap te vallen. Minimaal een halfuur lang ben ik wakker en lig ik voor me uit te staren, ik merk dat ik ongewild luister of ik weer een vliegtuig hoor naderen. Ik hoor mijn vrouw ook vaak wakker worden of draaien. We willen elkaar er vooral niet mee lastig vallen en liggen zonder het van elkaar te weten samen te wachten op het volgende vliegtuig.
Als het ons eens lukt om verder te slapen, is dat vaak van korte duur. Voordat de wekker gaat, komen er minstens 40 vliegtuigen van Transavia en KLM over. Het zuigende en gierende geluid gaat dwars door alle isolatie en oordopjes heen.
We dachten te weten waar we aan begonnen maar we zaten er ver naast. Behalve de eerder genoemde problemen die ons erg overvielen, zijn we ons gaan beseffen dat het woongenot veel verder in het gedrang kan komen.
Het wordt nog erger
Toen ik las over de ‘per saldo’ minder-hinder-regeling, waarbij een kleine groep bewoners bijna ter dood wordt veroordeeld om een andere groep te ontlasten, besefte ik dat het nog veel erger zal worden.
De luchthaven wil groeien. Meer vliegtuigen per dag. Schiphol wil graag een tweede Kaagbaan. Die hangt niet alleen als een molensteen om de nek van Rijsenhout, wij wonen praktisch in het verlengde van deze baan.
We wonen dan opeens tussen twee vliegherrie-goten in. En waarom zouden ze een klein dorp als dat van ons niet opgeven? Elders slaakt men een zucht van verlichting en het totaal aantal gehinderden schiet omlaag. Ik zie de vetgedrukte kop in de Telegraaf al voor me. Ons horen ze toch niet. Ik heb groeistress. Het hangt boven mijn hoofd en gaat nooit meer weg.
Terug in de studio. Paniek zal ik het niet noemen, maar kalm ben ik allerminst. Ik wil mijn verhaal afmaken, maar ik heb in de tijd die ik kreeg niets nieuws of spraakmakends kunnen zeggen. Ik wil vertellen wat slaapverstoring met me doet, ik wil minimaal dat woord ‘marteling’ hebben genoemd.
Maar ik voel dat Pauw het gesprek met mij gaat afronden en op dat moment onderbreekt ex-piloot Baksteen me. “Sommige mensen hebben er geen last van, die kunnen er ook beter tegen hè.”
Gewend aan vliegherrie
Tot op zekere hoogte heeft hij een punt, ik heb dorpsbewoners gesproken die hun hele leven in dit dorp wonen, ze zeggen eraan gewend te zijn. Ze zijn gewend dat ze tijdens de barbeque elke minuut het gesprek moeten onderbreken.
De terugkerende argumenten waarom ik me niet teveel druk moet maken, zijn stelselmatig de ‘werkgelegenheid’ en de ‘economie’.
Hoe kunnen mensen hun eigen gezondheid zo wegcijferen voor een staatsbedrijf? Zal ik over 30 jaar ook gestopt zijn met klagen en mijn schouders ophalen?
Het ontmantelen van de economische argumenten verloopt moeizaam. Toch delen mijn dorpsgenoten met enig doorvragen vaak wel mijn zorg over de luchtkwaliteit en geven ze uiteindelijk ook wel toe dat het best wat minder mag allemaal.
Ik luister ondertussen naar de andere gasten en zie geen kans meer om iemand aan te vullen of te corrigeren. Wel jammer, want ik was al bang dat ik na mijn verhaaltje voor spek en bonen zou meedoen.
Waarom nachtvluchten?
Waarom zeg ik eigenlijk niets terwijl minister Harbers spreekt over het terugbrengen van de balans? “Meneer Harbers, waarom hebben we eigenlijk nachtvluchten nodig?”
Grote kans dat dan het argument van de tijdzones uit de kast wordt getrokken. Daar zou ik dan direct tegenin kunnen gaan. Op die paar vrachtvluchten na zijn de vluchten in de randen van de nacht voor het overgrote deel van Transavia en die blijven meestal in vrijwel dezelfde tijdzone.
Dat bedrijf wil gewoon drie keer per dag op en neer kunnen naar een bestemming want anders staan de toestellen te lang aan de grond. Dit betekent dat de eerste vlucht erg vroeg weg moet en de laatste laat terugkomt.
Het verbieden van nachtvluchten betekent mogelijk het einde van het verdienmodel van Transavia, zo luidt het lobbyverhaal. “Dus, meneer Harbers, Transavia is belangrijker dan de nachtrust en gezondheid van vele burgers?” Maar ik zeg het niet, ik kijk toe en wacht op iemand anders die de minister onderbreekt. Het gebeurt niet.
Klimaatschade
Ik moet al snel weer van tafel, het tempo in de studio is moordend, niemand kan echt zijn ei kwijt. De discussies gaan regelmatig over de klimaatschade die vliegen aanricht.
Wij ervaren dan wel de hinder, de klimaatverandering is in volle gang en is iets wat eigenlijk veel meer aandacht verdient dan Michiel uit Burgerveen.
Zelf ervaren we de hinder thuis niet alleen in de vorm van geluid, vooral voor mijn vrouw is ieder opstijgend vliegtuig ook een soort middelvinger naar het klimaat geworden en daarmee ook naar de toekomst van onze dochter.
Als je badkuip dreigt te overstromen, draai je toch zo snel mogelijk de kraan dicht? Niet als het aan de luchtvaart ligt. “Geef ons wat tijd, we maken nieuwe kranen waar iets minder water uitstroomt.” Of ze (zeggen te) dromen over technieken waarmee het badwater verdampt op dezelfde snelheid als waar het mee wordt aangevuld.
Prima allemaal, innovaties zijn absoluut belangrijk maar met deze snelheid lopen we vooral achter de feiten aan. Draai de CO2-kraan nu dicht, want er is geen tijd meer. Behalve dat de techniek nog niet is uitgekristalliseerd en al helemaal nog niet toepasbaar is in de commerciële luchtvaart, hebben we het over onvoorstelbare hoeveelheden (groene) energie die voor alle plannen nodig zijn.
Luchtkastelen van de sector
Ik vind hier allemaal wel wat van maar ik ben geen wetenschapper. Ik luister hoe bij Pauw aan tafel wordt gefantaseerd over elektrische en op waterstof draaiende vliegtuigen.
“In 2035 vliegen we misschien wel op waterstof naar Kreta”, hoor ik de meneer van het Nederlandse Lucht- en Ruimtevaartcentrum NLR beweren.
Ik vraag me af, naast dat probleempje met duurzame energie, hoeveel passagiers passen er dan in zo’n toestel? En stel dat er misschien wel tien van die nieuwe vliegtuigen nodig zijn om het aantal passagiers van één Boeing 737 te vervoeren, hoeveel geluid maakt dit dan boven ons dorp?
Vliegtuigen met propellers, zijn die eigenlijk stil? En vlieg je zonder straalmotoren niet veel lager en minder snel over huizen dan met straalvliegtuigen? Van de regen in de drup, zo is mijn gevoel. De pitch van het NLR klinkt optimistisch. Gelukkig zie ik het gezicht van criticus Ties Joosten betrekken. Ik merk dat ik al een tijdje zit te fronsen.
Het idee van Baksteen is zo gek nog niet. Wie mijn verhaal leest, kan maar één conclusie trekken. Wegwezen! Maar dat blijkt een hele drempel. Met noordenwind merken we dat we in ons droomhuis wonen, met hier en daar een vliegtuig kunnen we prima leven.
Wat gaat het worden?
We willen hier helemaal niet weg. We zijn ontzettend gehecht aan de plek, tegen alle redelijkheid in. We houden al het nieuws in de gaten, alle signalen wijzen richting krimp, niet alles kan overal toch? Alle sectoren krijgen het zwaarder, olie wordt duurder, CO2-plafonds gaan ook voor de luchtvaart gelden en het land lijkt zich steeds bozer te maken over dat rare hub-model van Schiphol.
Of komt er toch geen krimp? Schiphol bouwt vrolijk door aan een nieuwe terminal en pier en we kopen als land nog wat aandelen KLM.
Gaat er ooit iets veranderen voor omwonenden en voor het klimaat? Als het gaat gebeuren, dan is nu het moment. Maar mijn vertrouwen in de politiek is ver te zoeken, in rap tempo volgen allerlei politieke schandalen elkaar op.
Minister Harbers lijkt zich als mens te beseffen dat er meer moet gebeuren, maar zal hij genoeg afstand kunnen houden van de luchtvaartlobby die hem voedt met een ongezond vertrouwen in innovatie?
We zullen een deadline voor onszelf moeten stellen. Als er over vijf jaar geen verbetering is? Verhuizen, en tot die tijd overleven.
De uitzending ‘Nederland is vol’ van 11 september jongstleden is hier terug te kijken.
Sara
Michel, zoals hierboven ook gezegd. Je zat er! Je was rustig en helder, meer kan je niet doen. Bedankt dat je daar zat en sterkte. Houd vol. Het is walgelijk. Ik kon het bijna niet kijken. Als ik daar gezeten had. was mijn hoofd vlekkerig geworden en was er een Raas uit me uitgefloept. Ik zou denk ik alleen maar zijn gaan schelden of gaan huilen. Ik had het liefst de heer Baksteen willen confronteren met zijn baksteen voor zijn hoofd. De stokpaardjes kwamen allemaal voorbij ( mooi ook hoe je de gezichten van de niet zo blij met Schiphol mensen zag vertrekken) Stille vliegtuigen, geluidsbeleving, minder hinder terwijl… terwijl… terwijl, Zoals bij ons allemaal. De laatste jaren loopt het de pan uit. Ik kom ook uit de nabijheid van Schiphel ben ook wat gewend, zie ook de mensen die hun schouders optrekken, maar dit kan gewoon niet waar zijn. Het is te naar en je zoekt naar verlossing, naar rust. Maar je kunt niet vluchten, want het is overal. Bij mijn vriend in de peel zijn ze er zelfs. Vergeef me, ik wil geen nare taal gebruiken. Maar de pro Schiphol mensen zijn gewoon in en in verdorven, in naam van de economie en welvaart. Het ergste vind ik hoe ze er van genieten, van hun eigen spinsels ( het doet me denken aan masturbatie). Ze beslissen over onze veerkracht en levenslust. Met een leugenbrij waar Poetin nog van zou kunnen leren. Het is een ondoordringbare pap van omwegen. Wat ik jammer vond van het item, dat had meer helder kunnen worden gepresenteerd is dat hun leugen e.g. waar ”ze” echt voor gingen staan dat Schiphol verschillende banen had aangelegd om dat dan de hinder verdeeld zou zijn, het nobele streven van de Schiphol groep en de staat. De draaikonten net zo variabel als de wind zelf. Naast de overlast kaart had een gewone representatie van waar per 24 gevlogen wordt op een willekeurige dag wel wat kunnen illustreren. Ze zitten overal. Altijd. Het is nu bij ons relatief rustig. Maar er is geen een nacht dat ik niet meerdere keren wakker wordt. Toch vond ik het ook een duidelijk stuk en gister ook weer een fijn stukje Lubach over vliegschaamte. Ook gaat het niet over woongenot, het gaat over leefbaarheid! Ik denk echt dat ze verliezen, blijf schrijven en melden. We zijn niet alleen hierin.
Ik luisterde naar een podcast over de gang van zaken in Indonesië https://open.spotify.com/show/6kONsMW3DflBpo4BQzZd4b?si=fdbc516cc95f4a81. Bijzonder en zeer confronterend omdat eigenlijk dat wat toen 300 jaar geleden is begonnen in het nu maakt dat we met deze waanzin en leugenachtigheid worden geconfronteerd. De een wording van handel en staat samen met het slechtheids- potentieel van het kapitalisme. Toen in naam van het geloof nu in naam van de economie
ReindeR Rustema
Het verhaal van Michiel van Parreeren leent zich goed voor een verfilming. Op lokatie opnemen, op het oude adres, het nieuwe adres, in de slaapkamer de ramen aandrukken, starend naar een app die geluid en laat zien welk vliegtuig het is. Het is even een klusje, maar het past wel in een fragment van drie minuten. Met goed camerawerk, voice-over, goed geluid en montage kan je enorm indikken, beelden kunnen veel woorden vervangen. Heb je wel de mensen van Hilversum voor nodig, zelf doe je dat niet eventjes.
Jan Rooijakkers
Nachtvluchten stoppen; geen probleem als Transavia 2 ipv 3 vluchten kan maken, dan wordt het gewoon wat duurder; In Eindhoven mag men ook niet zo vroeg vertrekken !. Andere vluchten zijn ook anders in te plannen. Enkel vanwege de Centjes gebeurt dat nu zo. Heldere regels stellen als overheid en dan er is immers een “level playing field”;
Schiphol en KLM moeten de bakens verzetten en niet een van de grootste van Europa willen zijn in ons kleine land.
Schone lucht zonder vlieg-tuig
Tegen beter weten in wachten duizenden mensen op een fatsoenlijk luchtvaart beleid.
Zo herkenbaar, de onmacht, de stress, de woede.
Dit land is de laatste jaren zo veranderd in een harde meedogenloze geldmachine, niets anders telt, alleen geld op de korte termijn ‘marktwerking’. Er is een soort egoïsme ontstaan die heel erg lelijk is en waar we hele zure vruchten van zullen plukken.
Net als een verslaafde gaan we tot in de goot en daar moeten we dan heel langzaam weer uit krabbelen.
ir. B. van Marlen
Dit verhaal is natuurlijk intriest, maar al te waar en heel goed verwoord! Dank Michiel voor je moed en je bijdrage! De reacties van de belanghebbenden zijn zeer kenmerkend en laten zien hoever dit land is afgegleden naar een totaal gebrek aan empathie en fatsoen. We zijn letterlijk overgeleverd aan de willekeur van LVNL. In dit land wordt onder het mom van ‘balans met de omgeving’ de leefomgeving steeds verder verziekt en de rekening nooit gelegd waar die hoort: bij de gebruikers en bij de aandeelhouders. Dezelfde leugens lees ik nu al ruim twintig jaar.
Het tij zal op den duur echt keren, als niet door het geluidprobleem, dan zeker door de klimaatcrisis, die nu al het leven van miljoenen verziekt. De luchtvaartsector zal er alles aan doen om zolang mogelijk door te gaan op de oude voet, gesteund door het domme en egoïstische vliegvee. We zullen een werkelijke kentering via de gerechtelijke weg moeten opeisen.
Onder de Polderbaan (en Kaagbaan) is er nu bijna nooit meer stilte, ongeacht de windrichting! Elke nacht herrie, het mag gewoon. Er werd in 2000 al voor gewaarschuwd, maar niets hiermee gedaan. AF/KLM doet er vrolijk aan mee, vannacht over ons een vracht B747 met 75 dB(A) om 01:31 h, op minder dan 1000m hoogte. En je mag ze nog ondersteunen met je belasting ook.
Dan de reactie van Baksteen. Kwestie van mindset -> my ass! Een goede vraag was geweest: mijnheer Baksteen of mijnheer Harbers, hoe vaak bent u het afgelopen jaar in uw slaap gestoord door vliegtuigherrie? Ik wed: nooit! Aan de NLR man had ik gevraagd: prachtig al die innovaties, maar wanneer gaat dit echt verschil maken in geluid en CO2, en denkt u dat we tot dan nog de tijd hebben? En hoeveel mensen mogen gezonde levensjaren tot dat moment van u inleveren?
Vaak beweert men dat men eraan went, maar het lichaam reageert toch op het geluid, de hartslag gaat omhoog en stresshormonen worden gevormd. Dit gaat onbewust en werkt op den duur fnuikend en gezondheidsbedreigend. Opvallend en tekenend zijn dan ook de reacties van de vliegtuigbobo’s, die maar al te graag het probleem bij de ander willen leggen door te wijzen op de zgn. ‘beleving’. Uitermate slinks! Neen mensen, het probleem is dat er simpel teveel herrie wordt geproduceerd!
De overheid zou deze wantoestanden moeten tegengaan, want dit toelaten neigt naar crimineel gedrag. De overheid zou slachtoffers volledig moeten compenseren en als ze weg willen de kosten volledig moeten dragen, maar nog beter ervoor zorgen niemand dat een dergelijke geluidbelasting moet ondergaan. We kennen helaas uit andere dossiers de reputatie van de overheid!
En bedenk: als je verhuist kun je zo weer ergens anders onder een vliegbaan komen. De willekeur regeert. Ik heb al vele plaatsen gezien, die later in de tijd ook verder werden verpest, en dit dreigt nog steeds voor Oost en Zuid Nederland. En: waar kun je in dit land dan nog wel terecht?
Uit alle documenten, die ik heb bestudeerd en alle berekeningen, die ik heb gedaan, komt steeds het beeld naar voren van een enorme hoeveelheid leugens en bedrog in normstelling van geluid, en in zgn. handhaving van die zelfs te hoge normen.
Ik had het graag toegelicht, maar men zal mij (weggezet als ‘activist’) niet uitnodigen!
PS: Uw casus kan wat mij betreft meedraaien in de RBV-rechtszaak!
Hans Erik Hazelhorst
Met alle respect, ik denk dat Michiel van Parreeren heel goed uit de verf kwam (complimenten), maar ze hadden natuurlijk beter iemand kunnen uitnodigen die al heel lang op die plek woont. Nu wordt meteen gezegd: ja, maar je bent er zelf gaan wonen.
Mark Harbers is natuurlijk een typische VVD wensdenker, en Benno Baksteen moet zich beperken tot commentaar bij ongelukken.
Ik heb nog wel een suggestie, naast een vliegtaks en maatregelen als het verbieden van vluchten naar bestemmingen binnen een straal van 800km: voer een overvliegheffing in betaal elke omwonende een bedrag per vlucht die over hun huis vliegt. Dat is gemakkelijker te regelen dan het lijkt: je weet immers precies welke vliegtuigen van welke baan gebruik maken en welke aanvliegroute ze nemen en hoe ze precies vliegen. Geen modellen en aannames, maar gewoon even flink rekenen. Je kunt een verdeelsleutel maken naar afstand, op basis van de GPS lokatie van de woningen en de vliegtuigen.
De overvliegrechten worden dan naar rato uitbetaald.
Josje
Zou dan helemaal mooi zijn als je 50 overvlieg-punten kon ruilen voor een dag stilte. In dat geval ben ik voor.
Johan
Ik heb me zo zit te ergeren aan deze uitzending dat ik deze halverwege heb uitgezet. Het was werkelijk een blamage voor de voorzitter hoe hij zich door de Schiphol lobby niet inpalmen en mensen met echt kritische opmerkingen veel te weinig tijd gaf.
Zo lijkt het dat de minister dan werkelijk luistert naar criticasters en ondertussen kan hij gewoon zijn Schiphol agenda uitvoeren.
Wat betreft de tijden tussen 7 uur ‘s morgens en 11 uur ‘s avonds vliegen: dat is veel te veel. Mijn jonge kleine kinderen moeten overdag een slaapje doen en wil ik ze ‘s avonds om een uur of zeven naar bed kunnen brengen.
Heel veel dagen gaat dat niet omdat de herrie bakken van Schiphol zo nodig over moeten komen.
Een van mij wat oudere kinderen kan overdag niet studeren vanwege de herrie. Gelukkig komen ze bij ons niet over als het noordenwind is. Dan hebben we heerlijk rustige dagen en wonen zalig in Uithoorn.
Maar de dagen met westenwind zuidenwind en oostenwind, dan is de aalsmeerbaan extreem druk en komen ze allemaal over Uithoorn vliegen. De uitvliegroute hoort over een Polder te gaan ten noorden van het dorp maar in de praktijk komen ze allemaal rechtover het dorp heen.
Dus niet alleen de frequentie is crimineel en de hoogte waarover ze over vliegen crimineel, maar ook nog eens een keer de route die afgesproken is maar van afgeweken wordt. Dag in dag uit gaat het maar door.
Ik leef mee met de mensen die ‘s nachts ook nog last van hebben want bij ons is dat gelukkig niet zo. De enige oplossing is een extreem veel kleiner vliegveld.
Arjen Lubach had dinsdagavond een mooie uitzending over belasting op kerosine. Al sinds 1944 is de Luchtvaart hobby bezig geweest zijn belangen veilig te stellen door kerosine vrij te stellen van accijnzen wereld uit. Echt ongelooflijk goed hoe dat lobby circuit in elkaar zit.
Els Lehr
Dank voor je verhaal en inzet Michiel. Je was in de uitzending volkomen geloofwaardig en oprecht, wat in mijn ogen gunstig af stak vergeleken met de geijkte mediapraat van de andere gasten. = Bevrijdend (hee, een echt mens in de studio). En nee, de absolute urgentie voor ‘gehinderden’ om liever vandaag dan morgen vliegverkeer aan banden te leggen kwam in de uitzending minder goed naar voren dan de urgentie voor het klimaat. Maar hee ! Je zat er wel, je verhaal is in Nederland gehoord, in een mede dankzij jou goed voorbereid programma waarin bij mijn weten voor het eerst problemen rond luchtvaart serieus werden besproken. En Pauw Harbers goed bij de les wist te houden. Dat is winst. Hebben wij als ‘gehinderden’ en gewone burgers zonder een x aantal mediatrainingen, tijd nodig om onze argumenten aan te scherpen en naar voren te brengen, dan timmer jij hard aan de weg. Je ervaring is winst voor ons allemaal. En tenenkrommende Baksteen is over zijn houdbaarheidsdatum heen. “Het gaat om de ‘hinderbeleving’ en beperking van geluiduitstoot”, zei hij onder meer in de uitzending. Op Vliegherrie zijn inmiddels op het moment dat ik dit schrijf 6990 melders waarvan het merendeel radeloos van de ‘hinderbeleving’. Als we aannemen dat die individuele melders hun gezinnen en een aantal buren of vrienden vertegenwoordigen, dan valt wellevende mijnheer Baksteen voor mij belevend uit de lucht. Nogmaals, dank je wel en hartelijke groet.
Marc Hay
Michiel, heel herkenbaar en ik kan alleen maar zeggen: wacht geen 5 jaar en verhuis, hoewel de omstandigheden op dit moment minder gunstig zijn dan toen ik de beslissing nam. Ook een krimp van Schiphol naar 440k bewegingen gaat geen noemenswaardige verlichting brengen voor omwonenden. Je hoeft geen enkel vertrouwen te hebben in de overheid. Het zijn op z’n best amateurs en op z’n slechtst criminelen. Kijk maar naar de enquête over de gaswinning in Groningen: ontluisterend dat het zogenaamd bij de kernspelers onbekend was dat er in 2013 maar liefst 54 miljard kuub gas werd gewonnen ipv 27 miljard kuub, die nodig was voor de leveringszekerheid.
Denk ook aan de voortgaande bevolkingsgroei, dus ik denk stellig dat ondanks de hogere prijzen de vraag naar vliegreizen hoog blijft.
Voor mij was het duidelijk en ik heb gekozen voor uithuilen en opnieuw beginnen. Ik had geen zin meer om me voortdurend te ergeren aan opstijgende vliegtuigen op minder dan 500 meter boven mijn huis. Gezondheid staat op nummer 1. Ik heb de rekensom gemaakt en heb een nieuw huis gebouwd. Ik was minder gehecht aan mijn directe omgeving en Nederland is zodanig klein dat alles uiteindelijk op rijafstand is. Ik woon op een half uurtje van Amsterdam. Ook waar ik nu woon vliegen vliegtuigen, maar veel minder frequent dan bij de Zwanenburgbaan en ook veel hoger.
Hoewel het financieel ook meer dan goed is gekomen, heb ik tevens van de gelegenheid gebruik gemaakt om een gasloos energieneutrale woning te bouwen. Ook op het vlak van energie had en heb ik geen enkel vertrouwen in de overheid: bv. wel biomassa (waar Oost-Europese bossen voor worden opgeofferd), maar geen kernenergie. Nederland zoekt het maar uit met die verdeeldheid. Ik trek mijn eigen plan. Ik besef dat niet iedereen in de financiële positie is, waarin ik me bevond, maar je moet uiteindelijk wel het risico durven nemen. Veel mensen wachten te lang en hopen op betere tijden. Maar die kun je alleen zelf realiseren.
Ik ga niet wachten op het eureka-moment van de overheid, want die komt er niet. Nederland gaat niet eens de CO2-doelen van de Urgenda-rechtszaak halen. Ik hoop wel dat RBV de rechtszaak tegen de overheid wint, maar ben bang dat de oplossing nog jaren gaat duren. Daar wilde ik niet op wachten. Binnen 1,5 jaar heb ik mijn plannen kunnen verwezenlijken en een snelle en goede bouwer heeft het geregeld. Ik ben helemaal tot rust gekomen en daar deed ik het voor. Mijn gezin is ook blij.
Een structurele oplossing is en was een verplaatsing van Schiphol naar de Noordzee. Dan had ieder z’n zin gehad: rust voor de omwonenden en doorgang van de luchtvaart. Hoewel het een herrie geeft, is vliegen nog steeds het meest efficiënte vervoermiddel. Met deze stroomprijzen zal de trein ook geen betaalbaar alternatief zijn. Zowel de overheid als het kabinet steekt de kop in het zand en heeft de kans van hun leven gemist om een vliegveldeiland tegen 0% rente (voor) te financieren. Weer een voorbeeld van een amateuristische overheid. Die 440k vliegbewegingen zit Schiphol nu nog niet op en de lawaaiterreur is dan al niet te harden. Dus een voorgestelde krimp naar dit niveau is niet meer dan een pyrrusoverwinning en levert geen structurele overlastvermindering op. Vandaar dat ik zeg, wacht er maar niet op.
Rob
Wat fantastisch geschreven. Het is exact de situatie waarin ik en mijn gezin zitten zo herkenbaar. Wij krijgen met de Polderbaan alle overlast in onze schoot geschoven en ook alle andere banen die gebruikt worden bij zowel opstijgen als landen worden over ons dorp gedirigeerd zodat er werkelijk geen seconde is dat je geen vliegtuig hoort.
Wij zouden er alles voor over hebben als we de nachten gevrijwaard bleven van de herrie van de laag overkomende vliegtuigen die door merg en been gaan. We zijn al zover dat ze overdag alle speelruimte mogen hebben als ze maar van 23:00 tot 7:00 weg blijven, zodat we ons op kunnen laden voor werk en school.
De marteling die we ondergaan is door deze mensen niet voor te stellen, ze hebben werkelijk geen idee wat het inhoud, wat ik me nog voor kan stellen ook als je dit nooit hebt mee gemaakt.
Alle viezigheid en zwarte aanslag in de lucht en op onze kozijnen baren me de laatste tijd nog meer zorgen, zeker omdat ik bang ben dat ik hiermee mijn 3 kinderen zonder dat ze het weten een achterstand geef in hun gezondheid. Het is mensonterend dat ook dit geheel door de luchtvaart en politiek genegeerd wordt. Ze weten heus wel dat dit niet kan voor de omwonenden maar laten alles wel door sudderen omdat de luchtvaart een veel te machtige lobby heeft in de politiek.
Alle vertrouwen in de politiek is voor ons geheel verdwenen.
Blijf alsjeblieft doorgaan je verhaal te vertellen, hopelijk staat er ooit een minister als Omzigt op om het voornoemd als omwonenden op te nemen en naar de politiek te verwoorden
Josje
Michiel, dank voor je indrukwekkende verhaal. Je hebt dan misschien last van podiumangst, maar schriftelijk uit je woorden komen kun je heel goed. Je laat open en eerlijk zien hoe gewone burgers in de omstandigheden van het moment tot een keuze komen om ergens te gaan wonen, denkend dat het met de vliegoverlast wel te doen moet zijn. Maar dat blijkt niet zo te zijn, het is een drama. Op een rustige toon schets je een duidelijk beeld van hoe wonen onder zo’n intensief overvlogen huis eruit ziet. Onleefbaar, eigenlijk. Voor luchtvaartadepten en mensen die zelf weinig overlast ervaren is dit blijkbaar moeilijk voorstelbaar. De belangen zijn groot, zowel bij de sector als bij al diegenen die graag willen blijven vliegen ‘as usual’ en, denk ik, onbewust zo bang zijn voor de klimaatcrisis dat ze die niet onder ogen willen zien (inclusief politici). Oogkleppen ophebben voor de ernstige gevolgen van het uit de hand gelopen vliegverkeer dient ook als een soort psychologisch beschermingsmechanisme. Dus het vergt tijd om de publieke opinie te doen keren. Maar ons uitspreken en opkomen voor het recht op en gezonde woonomgeving is belangrijk en onze gebundelde stemmen worden steeds luider. Deze woorden uit je stuk verwoorden heel scherp waar we voor strijden: ‘Vervallen mensenrechten binnen een cirkel rond Schiphol, zoals het recht op nachtrust en gezondheid?’ Hier is maar één antwoord op mogelijk.
Planeet Bewust Regeren
Ik snap je gevoel. En ik snap je als onderwonende van de Polderbaan, die bij de andere wind alles opvangt.
Je zat met allemaal mensen om de tafel die gewend zijn in de media te praten. Niemand is van nature gewend om een kort statement te maken bij het praten. Zij waren het beter gewend. Ik vind het moedig dat je er bent gaan zitten en het is vast niet het laatste wat ze van je horen.
Voldoende slapen is geen keuze, het is een biologische noodzaak om gezond te kunnen blijven. Iedereen die slaap onthoudt bij omwonenden is naar mijn mening bewust crimineel bezig. En dat moet dus direct stoppen. Voldoende slapen is een basis mensenrecht. En nee, 5 uur (ook nog onderbroken) slaap is totaal onvoldoende.
De voorstaanders om tafel zaten in hun eigen grammofoonplaatgroef vast en bleven daar zitten. Geen enkele echte reactie op de waanzinnige cijfers die langskwamen, jouw slaapgebrek of het acute klimaatprobleem.
Naar mijn idee bevinden zij zich in een parallelle wereld, maar niet in die van deze Aarde. Het oude groef denken, is ervan overtuigd dat met wat ze altijd deden/doen, wat ze altijd zeiden/ zeggen, en met de vooruitgeschoven plannen voor de toekomst, het wel gaan fixen. Maar ze moeten helaas beseffen dat die keuze er niet meer is. De mensheid heeft het verkloot en moet nu rigoreus andere klimaatbeslissingen nemen.
Volgens de voorstanders kunnen we over een jaar of 15-20 op waterstof vliegen….. Hoe lost dat onze acute stikstof, en CO2 uitstoot op? En de huidige opwarming van de aarde? Vastzitten in die groef en komen met oplossingen over 15-20 jaar voor een acuut probleem, is toch wereldvreemd? Er zijn al zoveel signalen op de Aarde waarvan we ons niet meer kunnen permitteren om die niet serieus te nemen. De wereldwijde opwarming, de bosbranden van afgelopen zomer, het smelten van ijsbergen, gletsjers. Vele wetenschappers geven het aan, na het tipping point komt de hele wereld in de hens te staan. En afgelopen week zijn er al andere, kleinere tipping points -hele zorgelijke- bijgekomen.
Welke Ministers starten Planeet Bewust Regeren? Snel graag. Begin met het direct terugbrengen van het aantal vliegbewegingen naar 275.000 per jaar. Dat zei mevrouw Minnesma goed. En daar hoef je niemand voor uit te kopen.
En zodra we op waterstof kunnen vliegen, zal ik hard komen mee juichen bij de onthulling van het eerste lijnvliegtuig. Ik zie jullie over een jaar of 20…..
Mevrouw Demmers 👌
Excuus, mevrouw Demmers bedoel ik!
Lobby-oma Winnie
Jeetje Michiel, wàt een verhaal…
Hier gaan ze met gemiddeld 74dB over, in ieder geval overdag. Wat het in de nachtelijke uren doet, zou ik op donderdorp na moeten kijken.
Wat betreft de impact op kleine kinderen: ik heb het hier zien gebeuren bij allebei mijn 2 kleinkinderen: ze bevriezen gewoon. Echt vreselijk om te zien.
Ik ben blij met jou als mede-strijder tegen dit immense onrecht. Maar liever had ik, dat jij die belachelijk oneerlijke strijd om een menselijk bestaan ook niet had hoeven voeren. Heel veel sterkte gewenst!