In 1988 werd het mainportbeleid – dat grote nadruk legde op groei van Schiphol en de Rotterdamse haven – voor het eerst officieel in de beleidsagenda van ons land opgenomen. Belangrijkste doelstellingen: het creëren van werkgelegenheid en een gunstig vestigingsbeleid.
Het is inmiddels bijna 40 jaar geleden dat het mainportbeleid werd bedacht, maar tot op de dag van vandaag houdt de regering krampachtig vast aan dat beleid. In de jongste luchtvaartnota droomt VVD-minister Cora van Nieuwenhuizen zich af over een verdere groei van het vliegveld naar 800.000 vluchten per jaar.
De uitvinding van de mainport was destijds het directe gevolg van een diepe economische crisis. In de jaren ervoor was sprake van een ongekende werkloosheid van bijna 700.000 mensen op een bevolking van 14 miljoen. De sociale lasten waren nauwelijks meer op te brengen en voor jongeren was het schier onmogelijk om aan werk te komen. Een hele generatie arbeidskrachten werd afgeschreven als de ‘verloren generatie’.
Tegenwoordig bestaat er nog steeds werkloosheid, maar ondanks de corona-crisis is er sprake van niet veel meer dan frictie-werkloosheid – de werkloosheid die gezond is voor de arbeidsmarkt en vooral ontstaat doordat mensen van de ene naar de andere baan overstappen.
Compleet andere tijd
Het was dan ook een compleet andere tijd, eind jaren ’80 van de vorige eeuw. Roken, ook in de omgeving van kleine kinderen, was heel normaal, het internet bestond nagenoeg niet in ons land en de inmiddels afgeserveerde dvd-speler was nog niet eens uitgevonden.
De webbrowser moest nog worden uitgevonden, camera’s werkten met filmrolletjes en voor een vliegticket naar Zuid-Frankrijk betaalde je zomaar 2.000 gulden.
Niemand vloog dan ook naar de Middellandse Zee, op een paar puissant rijke prinsen en industriëlen na. Wie herinnert zich niet de dagenlange ritten naar de vakantiebestemming in de Opel Ascona zonder airconditioning?
Eind jaren ’80 waren de meeste gezinnen desondanks in staat goed rond te komen van één inkomen. De sociale zekerheid was een echt vangnet voor de minder bedeelden en medische kosten vielen gewoon onder het ziekenfonds. Onderwijs leidde op tot echte banen en de belastingdruk was overzichtelijk.
Hoe bestaat het?
Hoe bestaat het dat in de afgelopen veertig jaar sinds de uitvinding van de ‘mainport’ er nooit meer is gekeken naar de wenselijkheid ervan in een wereld waarin verder alles lijkt te zijn veranderd.
Mensen roken niet meer in de buurt van kinderen, ze werken harder dan ooit om het hoofd boven water te houden en de bijdrage aan de publieke zaak is met tientallen procenten gestegen. Internet heeft de wereld veel kleiner gemaakt.
De hele maatschappij heeft zich ontwikkeld. In veel opzichten is er sprake van verbetering, op veel andere terreinen is het welzijn achteruitgehold. Maar het mainportbeleid staat onverminderd als een huis sinds die late jaren ’80.
Waar is het voortschrijdend inzicht?
Hoe kan dat? Is er geen sprake van een voortschrijdend inzicht, van een veranderde wereldeconomie? Van nieuwe sectoren die veel meer toegevoegde waarde leveren aan ‘s lands economie dan het verschuiven van dozen en het vervoeren van mensen van plek A, via overstaphaven S, naar eindbestemming B?
Is er met het ‘succesvolle’ mainportbeleid geen enorme schade aangericht aan de verdiencapaciteit van ons land, de gezondheid van omwonenden en aan ons milieu en klimaat?
Lef
Natuurlijk wel, maar de behoudende partijen in ons land als VVD en CDA durven niet af te stappen van de schijngaranties die het mainportbeleid biedt. Zij hebben niet het lef te kijken naar de nadelen van de megalomane hub Schiphol die ons land, het welzijn, de arbeidsmarkt, de woningbouw, het klimaat en het milieu in een verstikkende wurggreep houdt.
Dat is een gemiste kans. Terwijl economieën in Azië, Amerika en zelfs Afrika en het Midden-Oosten zich ontwikkelen tot kenniscentra, blijft ons land onder leiding van Rutte en de zijnen vasthouden aan het versjouwen van dozen en het laten overstappen van vliegpassagiers.
Nederland is hard toe aan een grote stap voorwaarts. Aan een regering die weer oog heeft voor de ‘gewone man en vrouw’, die inzet op vooruitgang in plaats van op behoud van oude en vervuilende industrieën. Een regering die kansen ziet en niet bang is voor bedreigingen.
Geen miljarden naar zombie-bedrijven
Een regering die geen miljarden stopt in zombie-bedrijven die toch al ten dode zijn opgeschreven, maar in een gezonde samenleving die weer echte kansen biedt aan iedereen.
Er is onder de bevolking zoveel meer innovatiekracht dan deze regering zich realiseert. Het gebrek aan dat besef verstikt de Nederlandse samenleving en veroordeelt ons tot de huidige doodlopende weg van het kortetermijndenken.
Welke partij doorbreekt deze impasse? Stuur ons uw plannen voor een betere en houdbare toekomst en we publiceren deze in de aanloop naar de verkiezingen graag op onze website.
Sla dit artikel op in uw favorieten
Geef een reactie